“Gisteravond was het bijeenkomst van de club van de nostalgici!”
“Oh ja, dat is lang geleden dat ik daar geweest ben. En hoe was het?”
“Ja, je kent dat… mensen die je al lang niet meer gezien hebt en zo. Ja wel tof. Veel mensen eens een keer terug gezien.”
“En nog euh.. ‘Oh hello’s!’ en ‘Ah kijk eens hier’s’ tegengekomen?”
“Jaja, Benny bijvoorbeeld. Ken je Benny nog?”
“Ah, kijk eens hier! Benny, onze boezemvriend van hoe lang is het nu weer geleden?”
“Eeuwen!”
“En nog steeds dezelfde, onze Benny?”
“Wat grijzer geworden, maar verder de ons zo bekende goeie ouwe Benny.”
“Wat hebben we toch wat afgelachen met Benny destijds. Weet je nog, toen die avond…”
“Benny in topvorm, dat zal ik nooit vergeten. En nog bekenden tegengekomen?”
“Ja Laurence, die voor mij mijn droomprinses was indertijd.”
“Je zegt dat niet op een echt vrolijke toon.”
“Nee… die ontmoeting was deze keer niet zo leuk.”
“Ze kende je niet meer of zo?”
“Jawèèèèl… maar het deed me niet meer zoveel.”
“Oei!”
“Ja, ik denk dat ik maar niet meer naar de club ga.”
“Da’s wel jammer.”
“Voor mij niet zo, Ik ben al die nostalgie eigenlijk wat beu.”
“En Laurence?”
“Tja, als ik er niet meer kom, zal ze me wel komen opzoeken zeker?”
“Waarom denk je dat?”
“Ik weet je wel te vinden, vriend! zei ze bij het afscheid. Je ziet, het kan alle kanten op.”