We hadden het niet direct in de gaten.
Dat was onze fout, toegegeven.
We kenden natuurlijk allemaal de onderontwikkelde mens.
En daar hadden we medeleven mee.
Medelijden soms.
En dat was goed.
Begrijpelijk.
Maar we hadden geen aandacht voor de ingewikkelde mens.
Die zich intussen meer en meer ingewikkeld maakte.
En op die manier minder begrijpelijk.
Dat die mens zich meer en meer inwikkelde, dat hadden we echt niet door.
Tot hij gans verdwenen was in een kluwen van windsels.
We zijn niet meer gaan zoeken naar hem in die verpakking.
Als die mens daar voor kiest, dan is het zo.
En ooit zullen we de ingewikkelde mens terug ontrafelen.
Dat is niet opwindend.
Dat wordt afwindend.