Zelden heb ik iemand zo lui meegemaakt als de luie doos.
Voor wie dit, wegens snellezen, verkeerd leest, het gaat niet over de ‘luide’ doos.
Dat is een ander verhaal, en dat verhaal is niet voor ieders oren bestemd.
Wegens te luid dus.
Nee, om terug te keren naar het onderwerp, de luie doos maakte haar reputatie perfect waar.
Ze ging nooit open, ze liet zich nooit in- of uitpakken.
Door niemand.
Dat is op zich natuurlijk ook een verdienste maar wat ben je met een lege doos.
Want dat was de luie doos dus.
En dat zou nog zo lang zijn doorgegaan, ware het niet dat er op een dag een andere doos verscheen.
Een pikante doos.
Ik heb nog nooit een luie doos zo snel het geweer van schouder weten veranderen.
En de rest van het sprookje?
Dat houden we binnensdoos.