De gemeenschap van radelozen, psychisch minderbegoeden en algemeen onderontwikkelden wisten niet wat hen overkwam.
Er ging een nieuwe bewoner komen.
Een intellectueel iemand.
Aan een groot deel van de populatie werd in een serie roadshows, doorvet met pakken flyers uitgelegd wat een intellectueel was en wat die voor de gemeenschap kon betekenen.
Of de boodschap duidelijk was, was niet duidelijk.
Die discrepantie werd niet opgelost omdat de gemeenschap niet goed wist wat discrepantie was.
De eerste en enige aandacht ging naar informatierondes over de komst van iemand die als intellectueel bestempeld werd.
En die arriveerde op een mooie herfstdag.
Per trein.
De ganse gemeenschap stond uit.
En toen de nieuwe bewoner uitstapte vielen alle monden open.
Het was een ongelofelijke schoonheid die met haar twee koffers de coupé verliet en met een stralende glimlach, die in nanoseconden ijs kon laten smelten, het perron opkeek.
De hersenen van de organisatoren van de roadshows die tussen het publiek stonden gingen in overdrive.
De roadshows hadden iedereen op het verkeerde been gezet.
Het aantal radelozen steeg die dag exponentieel.