“U had een verzoek.”
“Ja, ik wou weten of er nog andere emoties waren die ik bij u kon krijgen. Aha! Aha! Oh geweldig! Formidastisch gewoon. Sorry!”
“Dit is normaal want dat is een typisch nevenverschijnsel van de inname van de emotie euforie.”
“Dat kan goed zijn, maar ik wou nu wel iets anders. Hoehoehaha! Olé, olé olé, olé… Yes! Yes! Sorry nogmaals.”
“U heeft de euforie-emotie wel goed geïncorporeerd, zal ik maar zeggen.”
“Alles is gewoon geweldig. Ik voel me goed, jij voelt je goed…”
“Ik spreek graag voor mezelf, als u het niet erg vindt.”
“Maar ik wou dus een andere emotie alstublie… Dit is de tijd vaaaaan mijn lééééven! Ik ga er voor!”
“Zet u eventjes. Welke andere emotie wou u dan eigenlijk?”
“Gewoon. Heeft u dat ook?”
“Dat is wel duurder dan ‘euforie’, dat beseft u toch wel.”
“Geld speelt geen rol! Geld moet rooooooollen, en daarna kunnen we aaaaalles…”
“Mag ik u toch aanraden om te wachten tot de euforie-pil uitgewerkt is.”
“En hoe lang kan dat… YO! YO! YO! nog duren?”
“IMeestal gaat euforie snel voorbij, dat is toch onze ondervinding.”
“Dan is er nog hoop!”
‘Maar die is een heel pak duurder, het is maar dat u het weet.”