Het echtpaar zocht en vond een vrije plaats in het drukbezette restaurant.
De ober spoedde zich naar hen toe.
“Alsjeblief, de kaart en als u wilt kan ik u de suggesties even opnoemen.”
“Dat zou aardig zijn.” zei de vrouw die had opgemerkt dat de ober knap was, rijzig, afgetraind en blond met stralende blauwe ogen.
Haar echtgenoot nam de kaart aan met een verveelde blik.
De bestelling werd genoteerd.
En de vrouw keek de ober nadrukkelijk na.
Die verdween aan de rechterkant door een deur.
En quasi onmiddellijk verscheen hij links terug door een andere deur en bracht een broodmandje naar hun tafel.
“Maar… u bent snel!” was de reactie van de vrouw.
“Ik begrijp uw opmerking mevrouw, maar daarnet, dat was mijn broer.”
“Uw broer?”
“Ja, wij zijn met meerderen. En allemaal gelijk.”
“Allemaal gelijk?”
“Ja, wij zijn een verzameling waterdruppels.”
De echtgenoot rechtte zich.
“Heeft u soms een zuster?”
“Jazeker, ik heb zusters. En die gelijken op ons. Heel wat zusters eigenlijk.”
“Afrekenen!” riep de vrouw.
“Maar we hebben nog niets gegeten!” protesteerde de man.
“Moet ik het twee keer keer zeggen schat? Afrekenen.”
Ze verlieten het restaurant.
Maar voor hij buitenging keek hij af en toe achter zich.
Meerdere keren eigenlijk.