“Ik heb een sprookje gevonden tussen een hoop rommel.”
“Ik ben er klaar voor!”
“De zon scheen die dag uitdagend over de bloemenweide waar bijen in grote zwermen zich haasten om uit alle bloemen de nectar te zuigen om zich dan snel-snel weer te reppen naar een volgende kelk. Vogels floten hun ganse repertoire uit en eekhoorntjes zorgden voor een aanvullend circuseffect in de bomen. Het was een dag om vrolijk te zijn, verliefd te worden en romantisch te zijn. Er waren meer kleuren die dag dan je ze op een schilderspalet zou verwachten. Liefde hing zinderend en verwachtingsvol in de lucht.”
“Vertel verder!”
“Nee, dat is het.”
“En de personages?”
“Je hebt het door. Die zijn er niet. Nooit verschenen trouwens.”
“Maar… dat kan toch niet. Hier had toch iets moois moeten gebeuren!”
“Dat is zo. Ik heb wat navraag gedaan. De personages hebben het laten afweten. Ze hadden die dag een dubbele boeking. Een soap en een sprookje. En ze kozen voor de soap.”
“Maar het ideale decor stond daar gewoon!”
“Het gebeurt wel eens meer dat er verkeerde keuzes gemaakt worden.”