Tweemiljard zevenhonderachtendertigduizendmiljoen negenhonderdvijfenzestigduizend jaar later kwam hij eens kijken om te zien of er nog iemand was die hij nog kende. Van uit de tijd van toen. Maar de meesten die hij tegenkwam waren onbekenden. Soms meende hij iemand te herkennen maar meteen daarna dacht hij: “Nee, ik heb me vergist.”
Hij wandelde wat rond en ontdekte alsmaar nieuws.
Maar niets uit zijn tijd. En toen kruiste hij die man. Die tegen hem glimlachte.
“Ik ken u.” zei de man minzaam.
Dat was niet wederzijds.
Maar hij glimlachte terug.
“Lang geleden dat ik uw specimen heb gezien.”
“Ja dat zal zowat twee miljard zevenhonderachtendertigmiljoen negenhonderdvijfenzestigduizend jaar geleden zijn.”
“In die buurt.. Mag ik me voorstellen. Ingelbracht Vorkamp.”
“Aangenaam.”
“Mag ik u bij mij thuis uitnodigen? Ik zou daar zeer mee opgezet zijn.”
“Maar natuurlijk.”
En hij volgde de man tot bij hem thuis.
Waar de man vertelde over zijn familie, zijn verleden, en zijn werk.
Taxidermist.