“U bent aan het wachten?”
“Ja, ik wacht op het ultieme geluk. En u?”
“Ik wacht op een kans.”
“Juist. Wat denkt u, zullen we even wisselen? U het geluk en ik de kans?”
“Daar ben ik wel voor te vinden.”
Wachten.
Nog wachten.
Nog meer wachten.
Nog veel meer wachten.
En dan opeens!
“Daar is de kans! Te laat.”
“Maar ik stond hier!”
“Ja, maar je moet ze grijpen.”
“Ha… ik was ingesteld op het geluk en dat overkomt je.”
“We hadden misschien beter niet verwisseld.”
“Nee, maar jij krijgt misschien toch nog het ultieme geluk.”
“Dat denk ik niet, dat overkomt me anders ook niet, maar het was in zekere zin ook een kans.”