In ons dorp, ach wat schrijf ik nu toch, ons dorp…
We hebben hooguit drie straten en een plein en dan is één van die drie straten nog een doodlopende.
We hebben een bakker, dat is waar en een beenhouwer, maar dat gaat niet lang meer duren want Jef Vorsselmans is intussen al 83 en het gezin heeft geen kinderen…
De kans dat we op termijn noodgedwongen vegetarisch worden is statistisch zéér groot.
En daar komt mijnheer Poincaré in beeld.
Hij is een beetje een zonderling in het dorp en hij doet altijd rare uitspraken.
“Het zal hier niet zo blijven!” is er eentje.
Ik geef toe, dat is niet echt visionair, maar hier bij ons gaan de mensen daar toch al van huiveren.
Maar onlangs, en dat weet ik van buurman Perelman, die geregeld met Poincaré op café gaat, zette onze markante dorpsfiguur toch wel een zéér opmerkelijk statement neer.
“Er zijn meer dimensies dan drie. Ik gok op vier, vijf of zelfs zes en mogelijks zeven, wiskundig gezien.”
De mensen in ons dorp lopen tegenwoordig overdag schichtig over en weer, kijken om als ze nog maar drie stappen van huis zijn en ‘s avonds vind je helemaal niemand meer op straat.
En toppunt, Poincaré heeft in onze plaatselijke krant (268 lezers en doorsnee zes lezersbrieven) een artikel gepleegd over een vermoeden van homologie.
De sfeer is gezet. Ons dorp gaat veranderen.