De groep stopte door het handgebaar van de man die vooraan liep.
“Hier zijn we dan, aan het status quo.”
Reikhalzende hoofden achteraan de groep en overal bewonderende blikken.
“Let wel op mensen, de situatie zoals u ze nu ziet is binnen vijf minuten niet meer dezelfde en toch spreken we op dat moment terug van een status quo.”
Gemurmel in de groep. Ongelovige blikken nu.
Een snerpende stem uit de groep: “Is dat zoiets als een patstelling?”
De man vooraan glimlachte de glimlach van een kenner die een domme vraag krijgt van een leek.
“Nee, mijnheer dat is totaal niet te vergelijken want… Jongeman, het status quo niet aanraken alstublieft. Kan u niet lezen soms?”
De jongen krabbelde zich excuserend terug de groep in.
“En dan neem ik u nu graag mee naar het quid pro quo. Maar daarvoor had ik graag nog een bijdrage gehad. Nu afrekenen alstublieft!”
De groep zette zich in lijn en als eerste gaf een vrouw een som geld aan de man.
“Ja, voor wat hoort wat hé mijnheer.” knipoogde ze schalks.
De man keek haar koel aan. “Niet vooruit lopen op de groep, mevrouw.”
“Jamaar, we zijn toch hier, en nu…”
“Ik ga het geen twee keer zeggen mevrouw! De volgende!”