Het gonsde in de bijenkorf.
De bijenkoningin zat over en weer te wiebelen op haar troon.
De hoogste vertrouwelingen vlogen wat ongemakkelijk over en weer.
“Wie heeft hier voor het eerst de term ‘bi’ gebruikt?” raasde de koningin.
Stellen dat het even stil werd is liegen, want het gezoem was luider dan ooit.
“Majesteit, dat is… dat is zo opeens gekomen.”
Dat was de larvenbeheerder die zijn snuit opendeed.
“Zo opeens! En waarom zijn wij geen bijen zoals dat altijd is geweest?”
“Wel, in bepaalde dialecten worden wij wel eens als ‘bi’ vernoemd.”
“Jullie beseffen toch dat daar een zeker connotatie aan vasthangt?”
Nu viel de korf wel stil.
Connotatie? Het had even geduurd voor de bevolking wist wat raatstructuur was en nog zo een paar termen maar connotatie?
“Is dat een straf majesteit?”
“Eigenlijk niet.” zei de koningin want bijen staan bekend om hun eerlijkheid.
Het gezoem zwol terug aan tot het normale aantal decibels.
De koningin ging even op haar troon verzitten.
En dacht na.
Misschien zat hier wel een opportuniteit in voor haar.
Er was misschien wel een hele wereld te ontdekken naast de obligate kruisbestuiving.
“Hmmm…”