Vader kwam glunderend thuis en keerde zijn zakken om op de keukentafel. Die rolde vol met goudstukken.
“Kijk eens wat ik gevonden heb!”
De kinderen stonden er met verbaasde ogen naar te kijken.
Het goud schitterde van het tafelblad af.
“Willy…” zei zijn vrouw vanachter haar krant en met de pijp in de linkermondhoek bungelend, “Willy, wat moeten we met dat goud?”
“Dat is goud, schat!”
“En heb jij een goed recept om goud klaar te maken?”
“Wat bedoel je…? Met goud kan je toch…”
“Met goud kan je tegenwoordig niets meer Willy. Ik weet niet waar je dat gevonden hebt, maar ik raad je aan om die rommel zo snel mogelijk te dumpen.”
“Ja liefste, maar ik dacht…”
“Jij moest eens wat meer denken, Willy. Wat we nodig hebben in dit armlastig gezin zijn ecocheques. Heb je die gevonden?”
“Neen, dat heb ik niet.” bekende Willy ootmoedig.
“Daar zijn we naar op zoek, Willy. Dat zal onze kinderen een toekomst geven. En dan kunnen ze hun dromen waar maken.”
“Dan moet ik misschien…”
“Willy, sta daar niet als een usb-stick alstublieft. Schiet in gang!”
“Ja, vrouw.”