“Ik heb de kabouters gevraagd om ons te verhuizen.”
“Waarom?”
“Ze waren goedkoop, ik geef het toe, dat gaf de doorslag.”
“En hoe is het afgelopen? Niks gebroken van kostbare dingen?”
“Dat niet. Nee, het duurde wel iets langer dan we gedacht hadden, alhoewel die jongens toch wel wat konden tillen hoor.”
“Dus het was een goede verhuis?”
“Wel… laat ik het zo stellen. Ik raad het je toch maar niet aan.”
“Dat lijkt op een teleurstelling.”
“Het is… gewoon een waarschuwing. Kabouters houden er eigenaardige gewoontes op na.”
“Daar zit een verhaal in, ik voel je komen.”
“Ook al zijn het sympathieke gasten, er is een nadeel.”
“Hou me niet langer in spanning.”
“Het zijn fervente verdelers.”
“Stukken en brokken..”
“Neenee, onderweg zien ze iemand en ze spreken die aan, en dan geven ze gewoon iets weg. Omdat ze dat leuk vinden.”
“Dus niet alles is overgekomen.”
“Zo’n vijftig percent, zeg maar.”
“En de rest?”
“Die is uitgedeeld tussen hier en ons vorig adres.”
“Zijn er zaken die je echt mist?”
“Dat is nu net het aparte. Het zijn ook goede sorteerders.”
“Dus?”
“We komen niets tekort op ons nieuwe adres.”
“Toch aan te bevelen, die jongens!”
“Ik zeg niet nee, ik zeg niet ja.”