En het werd lente.
“Voila, dat vind ik zo’n dijk van een sprookje! Alles zit er in.”
“Is dat niet een beetje simpel?”
“Simpel? Ik heb hier wel lang over nagedacht, hoor.”
“Om zo’n zin te schrijven? Dat kan toch het kleinste kind.”
“Dat zeggen ze van schilderkunst ook. Maar in de eenvoud…”
“Daar komt het woord eenvoudig van.”
“En wat is daar tegen? De beste ideeën ooit waren eenvoudig.”
“Neem me niet kwalijk, maar ‘En het werd lente’ vind ik van zo’n… zo’n…”
“Je moet achter je woorden zoeken hé! Kijk, dat had ik daarnet niet. Ik vond meteen een gebalde frase en daarmee schreef ik een sprookje dat misschien kan meedingen met de titel…”
“Ik blijf het simpel vinden.”
“Geen ander woord bedacht intussen?”
“Wat dacht je van ‘linguistisch indolent’?”
“Pardon?”