Ridder Tenvoetenuit kwam de zaak binnen.
“U verkoopt dure eden in deze zaak?”
“Wis en waarachtig, mijnheer.”
“Kan u me er een paar laten zien?”
“Waar had u zelf aan gedacht? We hebben nogal een ruime voorraad.”
“Het moet vooral duur zijn.”
“Duurzaam?”
“Nee, gewoon duur, want het is voor.. Hoe dan ook, ik wil er één, dan lijkt het zeker… duur.”
“Dus eerder kostelijk in uw aanvoelen.”
“Ja, maar niet zo kostelijk dat het schijnt alsof ik me er mee geamuseerd heb. Neenee, dure eden zijn voor mij ernstige zaken.”
“Voor ons ook, mijnheer. Dus u wil ook geen ‘dur de comprenure’.”
“Dat ziet er ingewikkeld uit. Kan ik niet gewoon het gamma van dure eden zien?”
“Vindt u het goed dat ik u eerst rondleid langs de mislukkingen? Mensen die dure eden hebben gezworen en achteraf…”
“Daar heb ik geen tijd voor.”
“Maar er zijn al zoveel mensen die dure eden gezworen hebben…”
“Ja, en ik wil dat ook.”
“Volgt u mij dan naar de afdeling IHOG.”
“Ihog?”
“In Het Ongeluk Gestort. Pas op voor het afstapje. We komen zo bij het departement V.”
“V?”
“Van verderf, verdriet, verlangen, vergeten, verdoemd, verkeerd gekozen. Volgt u maar.”