Ik trof Pharailde aan op de afdeling doe-het-zelf van de Grote Therapiewinkel.
“Ha, die Pharailde!”
“Hello!” kirde ze, maar het klonk als “Helleuw!”
“En, ga je je eigen therapie knutselen?”
“Maar nee, ik ben een paar componenten aan het zoeken voor een buurvrouw van me. Alleen, ik vind het hier niet, het is allemaal zo…”
“Zo simpel?”
“Dat bedoel ik, dus denk ik dat ik er maar eens vandoor ga.”
“Voor je wegholt, was jij niet op zoek naar het bloempje van verlangen?”
“Dat heb jij goed onthouden zeg!” en ze knipoogde heel verleidelijk in mijn richting.
“En wat is het geworden, heb je het gevonden?”
Pharailde trok een pruillip.
“Ik heb het gevonden, ja.”
“Dat is toch leuk.”
“Alleen niet als je weet dat dat bloempje het bloempje van Verlangen is.”
“Wat je wou dus.”
“Ik bedoel, dat is het bloempje van ene mijnheer Verlangen.”
“Verlangen?”
“Ik had me er wel iets anders bij voorgesteld.”
“En heb je die mijnheer Verlangen zelf ook gevonden?”
“Ja, maar ook bij hem had ik me iets anders voorgesteld.”
“En nu?”
“Nu ga ik op zoek naar een boom van Eenvent.”
“Succes!”