Grote consternatie in de bibliotheek van Heksenwald.
In de buurt was een draak gesignaleerd die sprookjes at.
De afdeling sprookjes die in Heksenwald toch twee derde van de bibliotheekverzameling uitmaakt, was om veiligheidsredenen in delen ondergebracht bij de bewoners van het dorp. Ieder gezin kreeg de hoede over een boek of twintig. Op die manier hoopte de bibliothecaris dat de draak de boeken niet zou vinden. En toen was het bang afwachten.
De draak werd drie dorpen verder gespot en Heksenwald rekende uit dat het nog hoogstens een week kon duren voor het grote gevaar voor de poorten zou staan. De dagen gingen voorbij en iedereen die naar buiten moest, keek eerst eens door het luikje van de voordeur. Maar er gebeurde niets, vreemd genoeg.
De draak scheen een andere richting te hebben gekozen en na twee weken was de alarmfase afgeblazen. De bibliothecaris riep iedereen bijeen op het dorpsplein en verzocht om de boeken spoedig terug binnen te brengen zodat het gewone werk kon doorgaan. Maar er gebeurde niets, vreemd genoeg.
Eerst maakte de goede man zich geen zorgen, want ja, de mensen hadden ook nog wel andere dingen aan hun hoofd. Maar gaandeweg begon hij toch een beetje te panikeren. We waren nu al drie weken verder en er was nog geen sprookjesboek teruggebracht. Dus ging hij eens aankloppen bij een paar boekbewaarders. En overal kreeg hij hetzelfde antwoord. De kinderen van de gezinnen hadden de sprookjes verslonden.
Terug op zijn bureau bracht hij zijn medewerkers van dit nieuws op de hoogte, met twinkels in zijn ogen.