De voorzitter van de kamer van koophandel zat met getuite lippen naar het register te kijken toen de eerste aanwezige klerk, klak in de hand, binnensloop.
“Ik moest eens komen, mijnheer.” stotterde hij zenuwachtig.
“Ja, ik ben eens aan het bladeren door de oprichtingsaktes van de laatste vennootschappen en bedrijven.”
“Ja, mijnheer…”
“Ik zie dat er een rustoord is gesticht met de naam ‘Uit het oog, uit het hart.’ , en verder nog een apothekerszaak met de Engelse naam ‘True man capote’.
“Ja, mijnheer…”
“Dan zie ik hier ook nog een hondenkennel die gesticht is onder de naam ‘Wief, woef, waf’.”
De voorzitter kneep zijn ogen even dicht en toen hij ze opende stond zijn klerk nog steeds even nederig voor hem.
“Wie verzint dat allemaal?” vroeg hij meer voor zichzelf dan voor zijn éénmanspubliek.
“Ik, mijnheer.” zei de klerk schuchter.
“JIJ!’
“Ja, ik help de mensen met het zoeken naar een naam, want die vinden ze meestal zelf niet.”
“En jij vindt dat grappig, al die namen?”
“De stichters ook, hoor.” klonk het verontschuldigend.
“En wat vind je dan van ‘Het huis van de zwarte ridder’?”
“Origineel, dat op zijn minst…”
“VOOR EEN FISCAAL ADVISEUR?” gilde de voorzitter witheet.