Het meisje arriveerde aan het loket. Achter het loket zat een wat oudere vrouw de verkochte tickets te tellen.
“Eén ticket voor het echte leven alstublieft. Jongerenkorting.”
De wat oudere vrouw scheurde slordig een ticket af, zodat er een stukje leven van een volgende koper meekwam.
“Dat is dan…”
“Ik ken de prijs mevrouw. Mag ik iets vragen?”
“Jaaa…?”
“Is er een uitweg?”
“Een uitweg?”
“Zoiets dat, wanneer je niet tevreden bent met je leven…”
De wat oudere vrouw keek verontrust.
“Zoek je een ander leven? Dan had je beter een ander ticket gekocht?”
“Daar gaat het niet om, ik wil alleen weten of er een uitweg is.”
“U kan een combo-ticket kopen.” zei de loketmevrouw aarzelend, “Maar dat doen we meestal niet.”
“Doet u me toch maar zo’n ticket.” zei het meisje met een vriendelijke glimlach.
“Maar als u het tweede ticket niet gebruikt, dan bent u het wel kwijt.”
“Dan neem ik dat risico maar.”
“Maar u betaalt wel teveel voor uw ticket!”
“Hoedanook heb ik een leven?”
“Ja, dat wel. U bepaalt en betaalt zelf de meerwaarde.”
“Cool!”