“Oh, princess, did you receive my gift and will you marry me?”
“Ja, ik heb je pakje aangekregen en over dat trouwen wil ik nog eens nadenken.”
“Maar waarom? Ik zit hier op mijn knieën voor u…”
“Ja, zo kan ik goed zien dat je al een beetje kaal bent en dat zal er niet op verbeteren.”
“Zal ik een pruik opzetten?”
“Dat ziet toch iedereen dat dat fake is. Laat maar. Trouwens voor wie stem jij eigenlijk?”
“Is dat belangrijk?”
“Welk merk bacon zou je me aanraden voor het ontbijt?”
“Euh… ik vind ze allemaal wel lekker!”
“Het steekt ook niet zo nauw bij jou geloof ik. Als het er maar uitziet als voedsel. Wat vind je van fish and chips?”
“Geen moeilijke vragen alstublieft! Ik voel me nu al zo verward.”
“Goed dan, als drie arbeiders twee pond, vijftig shilling en drieëndertig pence per dag verdienen door ieder 348 kilo steenkool te scheppen, hoeveel verdienen dan…”
“Mary, alsjeblieft, ik wil er mee stoppen, en trouwens we zijn toch al getrouwd, dit is maar een spel.”
“En als ik dan eens vraag om een rollenspelletje te doen, John, dan bak je er niets van. Hoe moet dat toch verder met ons?”
“Zullen we verhuizen naar Coronation street, een leuke buurt, people say.”
“Hebben ze daar kabel-tv?”
“Massa’s! Ik bedoel ja natuurlijk.”
“Vooruit dan maar, misschien ligt daar wel de toekomst op ons te wachten.”
“Ho, Mary…”
“Ach, John toch. Get real.”