“Alles is duur geworden. De laatste keer dat ik spinrag kocht heb ik me bruin betaald.”
“Blauw!”
“Wat blauw?”
“Wel, blauw betaald.”
“Waar heb je het over? Wanneer heb jij voor het laatst nog eens blauw spinrag gezien?”
“Daar zeg je wat. Maar die duurte geldt toch niet voor alles… Neem nu…”
“Ik neem niets!”
“Maar…”
“Ik zeg het je hier en nu, ik neem niets! Ik koop alles tot ik mijn laatste dubloen heb uitgegeven.”
“Maar ik wou een voorbeeld geven.”
“Ik pak niets gratis aan. Het mag dan allemaal duur zijn, maar ik betaal. Niemand zal ooit kunnen zeggen dat Zulma, de heks aan de bedelstaf is geraakt.”
“Het was gewoon een manier om mijn idee te geven…”
“Zie je wel. Je begint weer. Geven, geven, geven.”
“Zééég… jij hebt wel rare hersenspinsels hoor.”
“Ja hé! Kopen?”