“Hoe verzin je die toch elke dag, die sprookjes?” vroeg het jongetje dat naast de sprookjesschrijver aan de reling van het schip stond.
“Kan je een geheim bewaren?”
Het jongetje knikte enthousiast. Geheimen, daar was hij dol op. Naast verse pannenkoeken, maar dat deed hier nu niets ter zake.
“Elke dag stapt er een olifant binnen in mijn tuin en die legt dan drie grote jute zakken voor zich in het gras neer. En daar mag ik er dan één uit kiezen.”
“En daar zit dan het sprookje in? Ik dacht dat jij die zelf… euh bedacht.”
“Jamaar, wacht even, in die zak zitten geen vellen papier met het sprookje op hoor. Nee nee, daar zitten duizenden zinnetjes in geschreven op priegelige reepjes papier.”
“En dan?”
“Dan ga ik met de kruiwagen aan de slag.”
“Een kruiwagen, wat moet je daar nu mee?”
“Daarmee verzet ik mijn zinnen.”