“En het replica-kleed van Assepoester?” vroeg het meisje met een twijfelachtige blik in de ogen.
“Jammer genoeg niet meer leverbaar voor het ogenblik. De fabriek kan niet volgen, het spijt me.”
“Zijn er dan nog Roodkapjes-outfits voorradig?”
De verkoopster keek met duidelijke spijt-en-nee-lippen achterom.
“Nee, niks meer in het magazijn.”
“Maar u heeft misschien wel iets liggen over het verhaal van Frans en het betoverde spruitenveld.”
Nu keek de verkoopster wel heel verwonderd.
“Over wat?”
“Frans. En het spruitenveld. Dat is een hype voor het ogenblik.”
“Een ogenblik.”
De verkoopster verdween door het kralengordijn in de achterkamer en pakte de telefoon.
“Geoffrey, ik krijg hier een vraag over Frans en het betoverde spruitenveld. Het zou een absolute hit zijn. Ken jij dat?”
“Nee!” klonk het aan de andere kant, “Maar ik zoek het op. En we zetten meteen de productie op hoog niveau.”
Luttele minuten daarna kwam de verkoopster weer opdagen in de winkel.
“We hebben het hoor! Hoeveel had u willen bestellen?”
“Ach, zoveel mogelijk. Gezien de hype, begrijpt u.”
De bestelling was gigantisch.
En ergens maakte een fabriek overuren voor het sprookje.
Dat vond het meisje heel leuk.
Want zij had het geschreven, dat sprookje.