De kat kwam voorzichtig dichterbij toen hij de muis zag die net uit zijn holletje kroop.
Hij zette zich in de aanvalsstand, klaar om de muis te bespringen.
“Hela!” gilde de muis, “Denk jij nooit na of wat?”
De kat bleef verbaasd in de ongemakkelijke springhouding staan.
“Ja, ik heb het tegen jou hoor. Jij denkt dus niet na, want je antwoord blijft uit.”
De kat schudde eens met zijn kop alsof hij het allemaal niet goed begreep.
“Wat bedoel je muis? Wat ik wou doen is toch volkomen natuurlijk?”
“Is dat zo? Heb jij wel eens overwogen om je ecologische pootafdruk te laten meten? Zou het kunnen dat jij niet beseft dat door jouw gedrag hier en nu de wereld om zeep gaat? Heb jij ooit wel eens gehoord van ethiek? Weet jij wel waar Kyoto ligt? Heeft iemand jou ooit verteld dat er aangeboren gedrag bestaat en aangeleerd gedrag? Zou het kunnen dat jij zomaar door het leven wandelt zonder een degelijke basisfilosofie? Deontologie dat ken je ook al niet zeker? Misschien zit ik wel vol met pesticiden en ben ik jouw moordenaar als jij me zou willen opeten!”
En zo bleef de muis minuten lang voortrazen.
De kat deinsde alsmaar meer achteruit en maakte zich tenslotte uit de voeten.
Het muizenvrouwtje kwam direct daarna uit het holletje.
“Wat goed! Jij bent mijn held!”
“Jaja, maar als ik die encyclopedie niet had opgegeten, dan was het wel een ander verhaal geweest. Pff… trouwens ik voel me echt mottig. Ik heb gewoon teveel letters gegeten. Ik denk dat ik een indiagestie heb.”
“Indigestie.”
“Ben je zeker?”
“Dat zal wel, ik heb alles van de ‘i” opgepeuzeld. Zal ik je eens haarfijn uitleggen hoe het impressionisme tot stand is gekomen?”
(Geeuw) “Interessant…”
“Dat stond er ook in, maar eerst het impressionisme.”