“Wie gaat er allemaal mee op kruisvaart? Heb je de lijst ergens?”
“Wacht, heer, ik heb hem hier. Hij lag onder vijf perkamenten met aanmaningen.”
“Gooi die maar weg. Ze moeten maar wachten tot we terug zijn.”
“Even kijken… Pardon.”
“Wat heb je verkeerd gedaan?”
“Niets. Ik noem de eerste ridder op de lijst, ridder Pardon.”
“Vreemde naam, maar goed, en dan.”
“Wegghermee.”
“Heb je iemand geschrapt?”
“Nee, die gaat ook mee, Wegghermee uit.. verdorie, waar staat die zijn kasteel ook alweer?”
“Niet belangrijk. Noem de volgende.”
“Ridder Pechvogel.”
“Is dat wel een goed idee om die mee te nemen?”
“Hij wou per sé mee…”
“Dan moet hij het zelf maar weten.”
“Eigen schuld, dikke bult.”
“Gaat die ook mee? Dat wist ik niet.”
“Nee, die staat niet op de lijst.”
“Ja, noem hem dan niet, je brengt me in de war.”
“Sorry!”
“Nee, ik wil geen Engelsen mee, want die stoppen om het kwartier om thee te zetten…”
“Maar enfin, ik had het over iets anders.”
“Voila, dat bedoel ik, een echte Vlaamse naam, zo’n mannen kunnen we gebruiken.”
“Zal ik verder lezen, heer?”
“Nee, laat maar, aan de rest zullen we ons onderweg wel voorstellen.”
“Kunnen we dan vertrekken, heer Rotop?”