“Weet je wat, we gaan onze kinderboeken eens anders indelen.”
“Hoe bedoel je, per kleur of zo?”
“Dat was niet waar ik aan gedacht had. Maar vertel eens, wie bevolkt al die sprookjes?”
“De doorsnee spelers, heksen, kabouters, prinsen, prinsessen..”
“Neeeee! Allez vooruit. Welk soort volk loopt daar in rond?”
“Ingebeelde figuren? Is het dat wat u zoekt?”
“Je denkt niet echt mee, vind ik, maar goed, ik zal je helpen, waarover gaat het meestal, het thema dan, als je dat beter begrijpt.”
“De strijd tussen goed en kwaad?”
“Nu komen we ergens. Als we dus eens het goed aan één kant zetten en het kwaad aan een andere kant.”
“Maar dat gaat toch niet, want dat zit meestal verzameld in één boek.”
“Je hebt een punt. Maar kunnen we dan de bladzijden met het goede niet verzamelen en die recycleren aan één kant en het kwade dan…”
“Aan de andere kant? Maar dat maakt het ganse verhaal stuk! En daarbij, soms staat goed en kwaad op één blad, ga je dan een kopie maken en de ene doorstrepen soms?”
“Je hebt weer een punt. Ik vind trouwens dat je goed op weg bent in het denkproces.”
“Zit hier een promotie in?”
“Voor kinderboeken?”
“Nee, voor mezelf, mijnheer.”
“Wacht, niet afwijken, wat gaan we dan wel doen? Weet je, ik heb opeens een briljant idee.”
“Ik luister aandachtig, mijnheer.”
“We laten de kinderen het zelf uitzoeken.”
“Mag ik daar iets op zeggen?”
“Ga je gang.”
“Dat is nu net wat er schort in deze tijd. De meeste kinderen zoeken het allemaal al zelf uit, wegens niemand die hen daar in begeleidt.”
“Geniaal! Ik ben mee met de tijdsgeest!”
“(diepe zucht) Vindt u het erg, mijnheer, dat ik liever wat achterblijf?”
“Nee, doe maar, ik heb je hier vooraan voorlopig niet nodig. Ah, heerlijk, ben ik goed of ben ik goed?”