Beertje Cholesterol zat mismoedig aan de rivier terwijl hij met een takje zat te zwiepen naar denkbeeldige vliegen.
Willy, de eekhhoorn, sprong uit de boom en kwam zwierig op de grond tot stilstand.
“Is er iets, beer? Je ziet er maar sip uit.”
“Ach, zwijg,” zei de beer, en dat was een overbodige opmerking, want Willy zei toch niks, “Ik voel me niet goed in mijn vel.”
“En hoe komt dat?”
“Weet ik veel, ik ben een beer van een beer, maar één ding weet ik zeker.”
“En dat is?”
“Ik voel me dik.”
“Nee!!!”
“Jawel, de meisjesberen, ik zie ze wel kijken hoor, ze willen een mooie slanke beer die goed kan paraderen en hun het hof maken, alhoewel ik van dat laatste zelfs niet weet wat het is.”
“Zal ik je helpen?” vroeg Willy.
“Helpen? Wat weet jij van beren dan?”
“Pwoh, ik weet misschien wel iets.” zei de eekhoorn geheimzinnig.
“Laat komen.” was de reactie van de beer.
“We gaan een wandelingetje maken en dan stel ik jou wat vragen. Maar eerst ga je op de weegschaal staan, niet tegenpruttelen, ik zal je gewicht noteren en na de wandeling wegen we je opnieuw.”
Dat deden ze, en toen gingen ze aan de wandel. De eekhoorn stelde massa’s vragen, zat op de rug van de beer, sprong op de grond, ging achter hem staan, een eind voor hem staan, de beer wist niet waar eerst kijken, want de eekhoorn was vliegensvlug.
En toen keerden ze terug naar de rivier.
“Ga nu maar eens op de weegschaal staan, beer.”
De beer gehoorzaamde gehoorzaam.
“Voila, je bent wel 25 kilo afgevallen. Wat vind je daar van?”
“Vijfentwintig kilo? Maar hoe kan dat nu? Ik heb geeneens, hoe heet dat ook alweer, fysieke inspanning gedaan?”
“Nee, maar tijdens de wandeling heb je wel je hart uitgestort. En dus ben je nu opgelucht. Hoe voelt dat?”
“Goed, ik voel me inderdaad wel lichter, maar waar haal jij als eekhoorn die kennis vandaan?”
“Dat is waar wij als eekhoorns goed in zijn. Wij weten alles over noodjes.”