In het huis van de familie de Groothoven-van Berckenborgh is het altijd kraaknet. En dat is zéér speciaal, want hun huis is vrij groot en toch wordt dit alles gedaan door maar één persoon. Stelt u zich voor, een herenhuis in Art Nouveau-stijl opgetrokken, gemeubileerd met de fine-de-fleur van wat er in kleine artisanale ateliers is geproduceerd eind 1900, decoratiemateriaal waar een museumcurator een moord voor zou doen (of twee, of drie), brandglasramen in praktisch alle vensters, kortom een subliem bewaarde parel van het fin-de-siècle. In geen toeristenboekje te vinden, want het huis van de familie staat in een groene omgeving, die het pand perfect afschermt van de buitenwereld. 67 kamers, u leest het goed, waaronder drie keukens, negen badkamers en vier thematische ontvangstsalons. De wijnkelder, maar die behoeft natuurlijk geen kuisbeurt, herbergt een voorraad van 9.652 flessen van, laat ons zeggen, meerdere goede jaargangen. De oudste fles dateert van 1857, een Pétrus, en die heeft het gezelschap van 35 broertjes, of zusjes naargelang u het geslacht van een fles bepaalt.
Maar wie dan toch is verantwoordelijk voor al die netheid in het huis van de familie? Dat is Dina-Dina, een pools meisje die op een onbestemde dag is komen aanwaaien. Alhoewel, onbestemd? De dag voordien was het voltallige personeel ontslagen wegens een niet opgeloste diefstal van een kostbare Gallé-vaas. Dat had nogal voor tumult gezorgd, want niet alle personeelsleden voelden zich fair behandeld. Maar de dag daarna stond Dina-Dina voor de deur. En toen de vrouw des huizes het sollicitatiegesprek deed, verklaarde Dina-Dina met klem dat zij het hele huishouden alleen kon runnen. Daar werd eerst nogal lacherig over gedaan door de rest van de familie, maar voor de grap had men haar een proefcontract aangeboden. En de dag daarna veranderde de mening abrupt. Dina-Dina deed niet alleen de keuken, zij deed ook de was, de strijk, het stof afnemen, de boodschappen…. Alles werd gedaan. Dus werd Dina-Dina vast in dienst aangenomen en geen enkel lid van de familie stelde zich nog vragen. Waarom zouden ze ook? Huispersoneel nam je binnen omdat je die taken zelf niet wou doen, zo simpel is dat.
En hoe kon zij dit allemaal doen, hoe was zij in staat om een huis zo groot als een burcht volledig alleen netjes te houden? Dat was het geheim van Dina-Dina, die een trouwe band had met haar overleden familieleden tot in de zeventiende eeuw. Zij kon hen ten allen tijde oproepen om te helpen. Het was wel puzzelen, want je kon iemand die in de achttiende eeuw had geleefd, niet aan het klaarmaken van de maaltijd zetten. Maar kuisen, dat konden de meesten wel. En zo verdiende Dina-Dina een substantieel stevig loon, waar ze een goede spaarcent van opzij kon zetten, terwijl haar voorvaderen zich doodleuk amuseerden.