Soms stopt er op het dorpsplein een koets. De koetsier op de bok kijkt star voor zich uit en blijft geduldig zitten zonder een woord te zeggen. Heel af en toe hoor je een “Kss!” en “Ho!” om de paarden rustig te houden, twee gitzwarte volbloeden trouwens. De meeste mensen lopen langs de koets heen omdat het voor hen een vehikel is uit vroeger tijden en als zodanig een curiosum zonder meer. Ze haasten zich naar hun werk, hun vrouw, hun man, hun boodschappen of een onbekende bestemming. Een enkeling blijft staan staren naar de koets en vervolgt dan zijn weg zonder wijzer te worden. Wat doet dat oubollige ding hier op het plein? Weken lang ontrolt zich hetzelfde ritueel. De koets stopt, blijft daar een tijd staan en met een aanmoedigende “Ha!” van de begeleider verdwijnt hij weer, een echo van hoefgetrappel achterlatend op de keien.
Tot vandaag. Gerbrand stapte frontaal tot aan de koets en riep naar de man op de bok: “Wat kost een ritje?”
“Dat hangt er vanaf mijnheer, zal ik u ontvoeren, vervoeren, begeleiden of verleiden?”
Gerbrand was even van zijn stuk gebracht. “Allemaal dezelfde prijs?” vroeg hij.
“Ja!” was het antwoord.
“Dan laat ik mij maar even vervoeren.” koos Gerbrand en hij stapte in. En hij werd direct in vervoering gebracht. Het beviel hem zo dat hij onmiddellijk daarna zich liet ontvoeren en ook aansluitend liet verleiden.
Maar daarna had hij begeleiding nodig, ook al was Gerbrand dat niet zinnens, maar het was gewoon te voorspellen dat hij die tocht ook zou moeten maken. Het één kon blijkbaar niet zonder het ander, maar het werd in totaal wel een dure rit. Dus voor je opstapt, denk goed na waar je naartoe wil.