“Vind jij dat het leven ‘zin’ heeft?”
“Oja, dat vind ik wel. Neem bijvoorbeeld: ‘Het leven geeft rijkdom aan het bestaan.’ “
“Jamaar dat is een zin. Maar dat bedoelde ik niet.”
“Wacht even, als je DE zin van het leven zoekt, dan kan ik je niet helpen.”
“En waarom niet? Want dat was wél de vraag!”
“Omdat er zoveel zinnen van het leven zijn natuurlijk. Ik kan daar de beste niet uithalen hoor, voor mij zijn ze allemaal even zinnig.”
“Ach je bent gewoon eigenzinnig. Weet je wat ik me afvraag?”
“Nee.”
“Hoe verzin je dat toch altijd?”
“Ik was nogal vroeg zinnelijk.”
“Dat zal het geweest zijn. Daar ga ik me eens goed over bezinnen.”
“Weet je waar ik eens zin in heb?”
“Nee.”
“Om eens helemaal uitzinnig te doen.”
“Doe dat dan, je klinkt nu al goedgezind.”
“Tot zins dan maar.”
“Ja, zoiets.”