“Welkom, welkom in Dromenland!” De lakei die dat schetterde was ronduit prachtig gekleed. Hij had een steek op het hoofd, afgebiesd met fijn eendendons, een jas van eekhoornbont, afgezet met witgouden knopen, lange kniekousen en gewatteerde pantoffels met pomponnetjes erop. “Ja maar,” protesteerde Dimitri, “Ik was eigenlijk op weg naar een pretpark.” “Dat komt volledig in orde, mijnheer Dimitri!” zei de lakei vrolijk. “Toch nog even overlopen want u had uw desiderata op een papiertje geschreven. Om te beginnen: U wou eens graag op de reuzenrat.”
“Nee!” kreunde Dimitri, “Ik heb helemaal niets op een papiertje geschreven en ik wou naar hét reuzenrad.”
“Wacht even, wat staat er nog op, euh… u wou naar het nonnenklooster.”
“Maar nee, ik wou op de rollercoaster.”
“En wou u dan ook geen onderonsje met de wachthaan?”
“Natuurlijk niet, ik wou gewoon even op de achtbaan.”
“Tsjonge, tsjonge, wat heeft u een slecht geschrift zeg….”
“Maar kan ik niet gewoon terug gaan en dit alles vergeten?”
“Tja, we hebben alles wel speciaal voor u in orde gebracht.” mokte de lakei, “Maar één attractie kan ik echt wel niet afzeggen, daar zal u toch moeten langs gaan. Dat heeft ons nogal geld gekost ziet u.”
“En welke is dat?” vroeg Dimitri met een bang hart.
“Het spiegeleipaleis, want dat had u onderstreept op uw lijstje.”
Met een schok werd Dimitri wakker. Oef, het was maar een droom, realiseerde hij zich na enkele seconden. En toen kringelde hem van beneden in de keuken de geur van versgebakken eieren recht in de neus.
Dimitri is zonder ontbijt naar school vertrokken.