Eventuela, het mooiste meisje van Passiedorp, ging alleen wandelen in het Dal van de zeven Zwanen. Dat zou haar vriendje Timido nooit goedgekeurd hebben. In het dal huisden nogal wat onbekende diersoorten en naar verluidt waren die niet allemaal vredelievend. Maar het was een zonnige dag en Eventuela zette er flink de pas in. Ze genoot eigenlijk wel van zo eens een wandeling alleen. Timido moest altijd vragen stellen, waarom dit, waarom dat, waarom gaan we niet zus, waarom gaan we niet zo… En toen spitste Eventuela haar oren. Een geluid als van een omfloerste trom, maar dan eentje van een formaat om u tegen te zeggen, kaatste tegen de dalwanden. Eventuela keek scherp rond en toen zag ze hem. De grote Slokop. Ze herkende hem omdat de andere mensen van het dorp hem al eens beschreven hadden. En toen barstte ze in een luid lachen uit. U moet zich voorstellen: een megagroot rund met de kop en de snuit van een zeepaardje. Dat betekent dat de snuit eindigt in een fijn mondje. En dan begrijpt u wel de onweerstaanbare lachbui van Eventuela. De grote Slokop schrok op en denderde in haar richting. “Wat valt er te lachen?” vroeg hij nogal verontwaardigd. Eventuela kwam bijna niet bij, maar tussen de lachbuien door gierde ze: “En jij bent een GROTE Slokop. Hoe doe je dat dan?” Er viel een pijnlijke stilte. “Denk je soms,” zei de Slokop zachtjes “dat ik zo genoemd word omdat ik veel zou eten. Dat is dus een typische mensendenkfout.” De lachbui van Eventuela stopte alsof je een kraan met een forse ruk dichtdraait. “Waarom geven de mensen je dan zo’n naam?” zei ze oprecht verbaasd. “Wel, je kan wel meer dingen absorberen dan alleen maar voedsel. Zo ben ik gespecialiseerd in het mateloos verorberen van kennis. Zal ik je daarvan een paar voorbeelden geven?” Eventuela knikte enthousiast. En de grote Slokop vleide zich neer in het gras naast haar en schetste Eventuela een wereldbeeld waar ze zelf nooit was op gekomen. “U bent wel echt een grote Slokop” En dat was deze keer een compliment waar de Slokop zeer verguld mee was. Het werd nog een leerrijke dag, uiteindelijk.
Vorig sprookje