Heel lang geleden besloot Elvira dat ze haar huis toch maar eens moest verlaten en een verre reis maken. Nog voor ze een ticket boekte, want dat was voor haar de laatste stap, begon ze haar koffers te maken. Ze wou naar China, dat had ze altijd al gewild. En ze pakte haar kleren in die volgens haar best pasten bij een oosterse reis. Veel rood, veel zijde, crêpe de chine en vooral veel sjaaltjes. En toen de koffers daar helemaal klaar stonden te wezen, dook de twijfel op. Zou dat wel iets voor haar zijn, zo’n verre reis? Het idee om een authentiek oosters land te bezoeken leek haar betoverend, maar aan de andere kant… Dus liet ze de koffers voor wat ze waren en bleef thuis. Een tijd daarna zag ze in een magazine een artikel over Amerika. Dat leek haar ook wel wat. Dus pakte ze andere koffers en vulde die met jeans, t-shirts, boeken voor onderweg en nadat alles ingepakt was, ging ze er eens goed voor zitten. Amerika, the land of opportunities, was het dat wat ze zocht? En weerom bleven de koffers ingepakt staan en boekte ze geen reis. En toen zag ze op televisie een reportage over Parijs. Oh Paris, la cité lumière, dat moest ze toch gezien hebben. Ze ging nieuwe koffers kopen en meteen ook nieuwe ensembles, elegante schoenen, en dure parfum. Parijs! Maak je maar al klaar, want Elvira komt er aan. Maar ook die droom werd geen werkelijkheid, want Elvira tobde er over dat ze niet voldoende de franse taal machtig was en dat zou ze toch nodig hebben. Maar daarna kwam een andere reisbestemming in zicht en weer vulde Elvira een drietal koffers, ook nieuw gekocht, maar ook die bleven staan, ongebruikt. Op een dag ontdekte ze dat haar woning vol stond met koffers en dat er voor haar nog weinig bewegingsruimte was. Ze nam een eenvoudige plastic tas en stopte die vol met necessaria. Ze trok de deur achter zich dicht en trok onbezonnen de wijde wereld in. Elvira had de tijd van haar leven, terwijl haar bezittingen thuis stonden te bestoffen. Home is where your heart rests.
Vorig sprookje