Luka vond verjaardagsfeestjes altijd héél leuk. Dus ging ze die avond naar het elfjesdorp en ze klopte aan bij het huisje nummer elf (ze hadden trouwens allemaal hetzelfde huisnummer dus klopte ze maar aan bij het eerste het beste huisje). “Hallo!” zei ze tegen de elf die toch wat verwonderd de deur opendeed. “Ik verjaar en dat wil ik graag met jullie elfjes vieren. Kan dat?” “Ben jij elf?” vroeg de elf. “Dat zie je toch wel!” antwoordde Luka (in werkelijkheid was ze negen, maar goed, da’s toch bijna elf…) “Ja!” zei de elf, “Dan kan dat vanzelf bij ons.” En ze trommelde gelijk alle andere elfjes op en voor Luka het wist zat ze midden in een groot feest waar iedereen voor haar liedjes zong, er werd gedanst, ze kreeg van iedereen kleine cadeautjes en mooie teksten werden voorgelezen, allemaal omdat ze verjaarde. Het werd nogal laat, maar Luka genoot volop. De volgende dag zat ze thuis nog met heimwee te denken aan het grootse feest. Rond haar stonden alle cadeautjes uitgestald. Er was een paardje in kristal bij, een heel mooi diadeem dat zo mooi was dat ze het bijna niet durfde dragen, bloemenkransen, doosjes met pareltjes, kortom alles wat een klein meisje altijd op haar verlanglijstje heeft staan.
En toch was ze een beetje triest want nu moest ze terug een jaar wachten voor ze nog eens verjaarde. Maar toen kreeg ze een ingeving. Ze haalde haar wintermuts uit de kast, trok een lange jas aan en ging naar buiten. Bij het bos klopte ze aan bij een grote paddenstoel. Een kabouter deed open. “Ja?” vroeg de kabouter nogal beknopt. “Daaag, ik ben Luka en ik verjaar. Willen jullie voor mij een feestje doen?” De kabouter dacht eens na en krabde in zijn lange baard. “Mag dat ook een ‘‘feest’ zijn in plaats van een feestje?” vroeg hij. “Oh ja!” zei Luka prompt, “Als het maar feesten is.” En weer zat Luka aan bij een feest speciaal voor haar verjaardag. En de dag daarna is ze langs geweest bij de prinses, en de dag daarna bij de vlinders, zelfs van de heksen kreeg ze een feest los en zo heeft ze drie weken lang bij iedereen die in sprookjes meespeelt feest gevierd. En toen vond ze het genoeg. Nu moest het maar een jaartje wachten. Ja, feesten, het is leuk, maar soms kan een gewone dag toch ook heel bijzonder zijn!