“Dag jongeman,” zei het oude vrouwtje aan de rand van de stoep terwijl ze schichtig naar het voorbijrazende verkeer keek, “Als je me helpt oversteken, mag je een wens doen.” “Natuurlijk, mevrouw!” zei de jongen hulpvaardig en hij hielp het verkeer even tegen en samen trippelden ze het zebrapad over naar de overkant. “Niet vergeten om je wens te doen.” zei het oude besje achteromkijkend terwijl ze broos verder ging. “Neenee!” glimlachte de jongen terug. Die oude dametjes toch.
De volgende dag stond het vrouwtje terug aan de rand van de stoep en weer leek het verkeer niet van plan om haar een veilige doortocht te garanderen. Maar de jongeman was trouw ter plekke en hielp haar opnieuw de straat over. Aan de andere kant gekomen benadrukte het vrouwtje nog eens: “Je mag nog een wens doen, mijn jongen.” En zonder om te kijken vervolgde ze haar wandeling. De jongen bleef haar nog even meewarig nakijken en ging zijns weegs.
Op dag drie herhaalde alles zich. Vrouwtje, stoep, veel auto’s, bussen en moto’s en geen manier om die stroom een halt toe te roepen. Als een volleerde agent hield de jongen de aanstormende groep twee- en vierwielers tegen en laveerde met het vrouwtje tot aan de andere straatkant. “Voila mevrouw,” zei hij, “Dat hebben we weer eens mooi gedaan.” “En daarom mag je nog een wens doen.” zei het vrouwtje ferm voor ze weg stapte. De jongen beet zich nu even op de onderlip en dacht: “Ja, waarom niet eigenlijk.” En hij wenste dat hij zou thuis komen en dat er een grote omslag met geld in de bus zou zitten. Die kon hij wel gebruiken. Buiten wat reclameblaadjes en een rekening van de gas zat er niets in de brievenbus. Die avond ging de jongen een beetje boos slapen. Hij had er toch stiekem op gehoopt, op die omslag.
De volgende morgen posteerde hij zich al vroeg aan de kant van de weg, en toen het oude vrouwtje er aan gedribbeld kwam zei hij, een beetje nors: “Ik heb iets gewenst en het is niet uitgekomen. Hoe kan dat nu? Je hebt het nog zo gezegd.” “Hola, hola..” zei het vrouwtje, “Ik heb gezegd dat je een wens mocht doen, maar ik heb nooit gezegd dat die in vervulling zou gaan. Bij mij lukt het altijd hoor.” En ze stak twee vingers tussen haar lippen en floot beenhard om een taxi. Terstond arriveerde er een. Het oude vrouwtje stapte kwiek in, maar voor ze instapte drukte ze de jongeman nog een klein geldstuk in zijn hand. “Dit is wat wensen zijn, als je ze onder de knie hebt.” zei ze met een innemende glimlach, en terwijl de taxi wegreed, zwaaide ze nog eens heel vriendelijk naar hem. Perplex bleef hij achter. Hij opende zijn hand, daarin lag een cent. Een fluitje van een cent.