Het sprookje van de dag

Mag het efemeer zijn?

Macho en zo

De vrouw van de reus gaf hem een stevige reprimande. Zelf stond hij er een beetje bedremmeld bij, wat voor een reus van, ja toch reusachtige afmetingen, nogal onnozel was. “Jij moet altijd alles zo nodig met veel geweld doen!” zei ze met een ferme stem. “Als ik aan jou vraag om met de kinderen te schommelen, dan is dat voor jou een signaal om de middelpuntvliedende kracht even te demonstreren.” Nu wist de reus niet wat middelpuntvliedende kracht was, maar het leek wel iets héél erg, dus zweeg hij maar en keek vooral naar de punten van zijn rode velours schoenen. “Weet je nog,” ging ze verder, “dat je het toilet hebt doorgetrokken?” Dat wist de reus nog. “Als we het nog terug willen vinden, dan kunnen we zo’n honderd voet diep gaan graven. Leuk!” Het was even stil in de kamer. “ En nog wat, toen ik je vroeg om de tuin te wieden, wat heb je toen gedaan?” “Ik heb de tuin geschoffeld…” zei de reus stilletjes. “Geschoffeld? Geschoffeerd, bedoel je, al mijn bloemen zijn toen voorgoed verdwenen, ik noem hier maar even mijn klimrozen, mijn petunia’s, mijn begonia’s, mijn afrikaantjes, de asters, de viooltjes, de steenvlieren, de tulpen, en zo kan ik nog wel een paar uur doorgaan.” “Ja maar ik deed het maar om goed te doen.” verdedigde de reus zich, “en ik heb achteraf toch een mooi boeket voor jou gekocht.” “Ja, zo groot dat ik met al mijn vazen niet toekwam!” sneerde de vrouw van de reus terug. Maar toen ze zag dat het hem wel heel diep raakte, hij was de slechtste nog niet, nam ze gas terug. “Ok, da’s waar, je doet wel altijd je best, maar het pakt af en toe anders uit. Je kan er misschien ook niet aan doen. Trouwens het is vandaag je verjaardag, en ik heb een heel grote taart gebakken. Haal die even uit de keuken en roep de kinderen, dan gaan we de taart vierendelen.”

Vorig sprookje
Particulier gebruik van de teksten van "Het sprookje van de dag" mag mits bronvermelding. Commercieel gebruik is niet toegelaten.