“Ik heb het glazen schoentje van Assepoester.”
“Echt waar !?”
“Echt waar, en ik heb er zelfs al eens champagne uit gedronken, dat was wel een speciale belevenis.”
“Dat zal wel, heb ik je al verteld dat ik de koets heb kunnen kopen waarmee ze naar het bal ging?
“Nee !!!”
“Jaja, maar wel vervelend want die verandert dan in een pompoen en ik heb mijn vrouw al een paar keer moeten tegenhouden, want die wou er soep van maken.”
“Oei… Oh voor ik het vergeet, ik heb al zes kaboutermutsjes, jij weet toevallig geen zevende exemplaar?”
“Nee, maar ik kan je wel aan een handtas helpen in drakenleer.”
“Ja, maar dat is hetzelfde niet natuurlijk. En ik ben daar zo niet mee bezig.”
“Nee, da’s juist. Maar mijn topstuk vind ik toch nog steeds de steen der wijzen.”
“Ha, die lood in goud verandert. Doe je dat soms?”
“Nee, man, helemaal niet, nooit, als je weet wat lood tegenwoordig opbrengt, ik zou wel gek zijn.”
“Ook juist. En de wijzen zelf, heb je die ook?”
“Nee, want als ik zo rond me kijk, dan denk ik dat die echt uitgestorven zijn. Ik zoek daar niet meer naar.”
“Mijn gedacht.”