Het sprookje van de dag

Mag het efemeer zijn?

Oom Evarist

“Dus ik erf heel dit pand van mijn oom Evarist.” concludeerde Bert toen hij samen met de notarisklerk voor het immense gebouw stond. “Ja, dat is zo en niet anders.” zei de man terwijl hij peinzend naar het gebouw stond te kijken. “Zal ik u iets vertellen wat u moet weten voor u hier intrekt?” Bert was helemaal niet zinnens om te verhuizen maar omdat hij wel meer wilde weten over oom Evarist die hij eigenlijk niet goed kende, knikte hij goedkeurend.
“Uw oom was hier gewoon dol op. Hij heeft me zelf verteld dat hij elke dag door alle kamers dwaalde en overal eens ging zitten om gewoon te genieten. Eigenlijk wou hij overal in dit gebouw tegelijk zijn, iedere plek hier was hem heilig, begrijpt u dat?” Bert knikte maar begreep het niet echt. “En daarom raakte hij meer en meer met dit pand vergroeid. Hij vond iedere kamer even leuk en dan was hij weer in deze kamer en dan weer in die, hij kon niet kiezen want hij vond ze allemaal even spannend. Moeilijk toch?” Bert knikte instemmend. “En zo werd hij langzamerhand meer en meer het gebouw zelf. Hij wou graag overal tegelijk zijn, hij vond alles leuk en iedere kamer had zijn aandacht. Uw oom werd het gebouw, volgt u dat?” Nee, Bert volgde dat niet, maar als het zo was…
En zo werd Bert eigenaar van oom Evarist. Het huis kreeg hij er bij.

Vorig sprookje
Particulier gebruik van de teksten van "Het sprookje van de dag" mag mits bronvermelding. Commercieel gebruik is niet toegelaten.