“Vandaag zijn er geen files, nergens!”
(Na een lange stilte, een stem ergens op de achtergrond) “En dat is het?”
“Ja, DAT is het, meer moet dat niet zijn.”
“Vind je dat niet een beetje kort?”
“Komaan, een ganse dag geen files… da’s toch lang.”
“Dat bedoel ik niet, dat is toch geen sprookje?”
“Vind je dat niet? Dat is toch ongelofelijk.”
“Dat dan weer wel ja, maar wie gelooft dat nu? Een ganse dag geen files…”
“Ja maar dat is precies het idee achter het verhaal.”
“Welk idee, welk verhaal? Het gaat hier over hoogstens zes woorden in één zin.”
“Maar dat is toch super, het ganse sprookje in zes woorden! Dat noem ik nu gebald schrijven.”
“Ja, zo kan ik het ook! Ik heb al spijt dat ik je betaal per sprookje en niet per woord.”
“Daar had je eerder aan moeten denken. Had je dan liever gehad dat ik iets schreef in de trant van: Er was eens een ellenlange monsterfile…”
“Kijk, dat is al een vooruitgang! Vooral dat monster vind ik een leuk uitgangspunt. Nu komen we tenminste ergens.”
“Maar nee, je snapt er niks van, als ik dat schrijf, staan we wéér stil.”
Stilte.
Vorig sprookje