Zenobia de heks stond geconcentreerd in een pot te roeren toen haar gsm ging. “Hallo!” zei ze met een krakende stem. “Ik ben het Zenobia, Deirdre!” riep iemand wanhopig. “DEIRDRIE… wat een heerlijk bekakte naam. Kennen we mekaar?” “Wel, we hebben mekaar vorig jaar op een hekscursie ontmoet, weet je nog?” “Jajaa…” zei Zenobia op een toon van ‘zou-kunnen-maar-ik-weet-het-toch-niet-meer. “En waarvoor bel je, want ik ben eigenlijk een heerlijke paddentagliatelle aan het maken.” “Oh sorry, maar mijn bezem start niet meer en ik dacht dat jij misschien…” “JA! Nu weet ik het weer. Jij had je bezem op eBay gekocht. Tja, je ziet, daar komen vodden van. Heb je al naar de VHB gebeld?” “De wat?” “De VHB, de Vereniging van Heksen Bezembezitters. Ben je daar geen lid van?” “Nee, eigenlijk niet. Maar kan jij niet helpen, kijk als ik hem start, luister goed, dan doet hij…” En Deirdre startte de bezem en aan de andere kant hoorde Zenobia “Wii ! Wii !” “Nee, dat klopt duidelijk niet.” zei Zenobia met een kennerstoon. “Hij moet ‘swoosh’ doen. Swoosh en dan vertrekken.” “Ja dat deed hij gisteren nog, maar vandaag alleen maar Wii, Wii, Wii, ik word er gek van.” “Weet je wat? Kom anders even langs met de bezem en dan kijk ik er wel eens naar. En dan kan je tegelijk meeëten.” “Oh, dat zou heerlijk zijn” zei Deirdre, “Maar ik heb geen vervoer want mijn bezem…” “Ja maar neem dan een taxi!” antwoordde Zenobia, “Dan ben je er zo.”
En zo kwam het dat wie die avond naar de lucht keek, een mooi zicht had op een heks die schrijlings op een taxi vloog richting Heksel.