“En toen u die plaat opzette…”
“Veranderde alles in huis. Alles. Letterlijk alles.”
“Veranderen wil zeggen dat dingen niet meer hetzelfde zijn.”
“Of niet meer zichzelf zijn zoals wij ze normaal kennen.”
“Ja, dat kan natuurlijk ook. En wat zag u veranderen?”
“Alles. En iedereen.”
“Nee, ik bedoel, hoe hebt u de verandering gemerkt?”
“Bij mezelf?”
“Neenee, bij alles en iedereen zoals u daarnet zei.”
“Dat was…”
“Zegt u het maar. Met uw eigen woorden.”
“Waar zal ik beginnen…. De poezen liepen anders door het huis, meer koninklijk eigenlijk.”
“Koninklijk?”
“Ja, alsof ze het belang van de plaat herkenden.”
“Ok…”
“En het bestek lag mooi in de bestekbak, lepeltje lepeltje, u kent dat wel. En de messen glansden ook meer.”
“Hoe weet u dat zo precies?”
“Omdat ik daarvoor een mes zocht.”
“Om wat mee te…. doen?”
“Ik wou iets opensnijden.”
“(schraapt keel) U wou iets opensnijden… Ging dat over een… een levend iemand?”
“Jawel.”
“En waarover ging het… dat opensnijden….”
“Ik moest het doen! En ik had natuurlijk een scherp mes nodig!”
“Ja maar waarom?”
“Om te weten of hij me nog graag zag moest ik het mes gebruiken.”
“En wist u het dan?”
“Jawel. Ik heb zijn brief opengemaakt en daar stond in welke plaat ik moest opzetten. En daarna is alles veranderd. Zoals ik u al zei. U moest eens weten hoe gelukkig ik ben.”