“Hoe is het nu juist gebeurd?”
“Wel, het begon met een eenvoudige afspraak.”
“Ho, jullie hadden een overeenkomst.”
“Neenee, we hadden, hoe zeggen ze dat tegenwoordig, we hadden een ‘date’.”
“Juist, je had samen een datum afgesproken.”
“Nee, een date is nog iets anders.”
“Een geprikte datum die voor jullie belangrijk was?”
“Dat… goh, ja, noem het maar zo, maar laten we het houden op een bijeenkomst.”
“Bij-één-komst. Dus je kwam samen op het adres van één van jullie beiden.”
“Net niet, we zagen mekaar op een geheime plaats.”
“Die jullie alleen kenden? Of met twee dan?”
“Zoiets, ja.”
“En daar was dan niemand anders.”
“Jawel, dat was een voortreffelijk restaurant met een paar intieme hoekjes.”
“Nu ben ik echt niet meer mee. Jullie kenden de plaats, alleen jullie, maar plots is daar een gans restaurant uit de grond gerezen.”
“Let nu toch eens op wat ik zeg, het was gewoon een fijne plaats om mekaar beter te leren kennen!”
“Goed, goed, goed! En hebben jullie mekaar beter leren kennen?”
“Natuurlijk, het gebeurde vanzelf!”
“En daar had je dan die ganse entourage voor nodig…”
“Ja, en dan?”
“Wat een gedoe. Een gewone tête-a-tête had volstaan!”
Maar… Ach laat maar.”