“Ik heb nu alles. Wat ik wil.”
“Alles?”
“Alles!”
“Wil je meer?”
“Wat is meer?”
“Ik zou denken, meer is meer dan alles.”
“Dat is niet juist, want eerst heb je alles en dan heb je meer.”
“Maar alles is al zoveel. Heb je teveel?”
“Nee, teveel heb ik niet, wil ik ook niet. Alles is voor mij voldoende.”
“Ik ken iemand die meer wil.”
“Da’s voor mij goed, ik hou het op alles, wat ik heb.”
“En als die andere, die meer wil, minder wil?”
“Dan zal dat niet alles zijn dan, want ik houd alles.”
“Die zal dan genoegen moeten nemen met nog minder dus?”
“Minder kan alleszins niet.”