Het was druk op de markt, maar dat is nu eenmaal altijd zo.
Je moest al dubbel zo hard roepen wilde je de kramers overstemmen.
Maar als je de derde gang nam en dan het vierde kraam, dan zag je een meisje zitten die een standplaats had van ongeveer vijf vierkante meter.
Er stonden zes mensen aan haar stand, die overigens leeg was.
“Voor zeven dubloenen kan je een gedachte kopen.” zei het meisje.
De bezoekers aan haar kraam waren dat idee niet helemaal ongenegen, maar om nu te zeggen dat er pertinent een behoefte was aan het kopen van een filosofische bedenking…
“Mag ik zelf een keuze maken?” vroeg iemand.
Er viel een stilte en in die stilte sloeg de torenklok twaalf keer.
“Welke keuze geniet uw voorkeur?” vroeg het meisje.
“Ik ga voor dertien.”
De omstanders bekeken de vrager.
“Dat is gedurfd.” zei het meisje.
“Zal ik binnen twaalf minuten terugkomen?”
“Dat moet u zelf weten.”
En de omstanders sijpelden vanzelf weg.
Eén per één.
Tot geen.