Ridder Bommelkont had net de draak verslagen door een welgemikte stoot in de ribbenkast ter hoogte van het hart. Nu was hij bezig om de poort van het kasteel in splinters te hakken, en dat was nogal…
Wacht even, u vindt de naam ‘Bommelkont’ een beetje onnozel voor een ridder? Laat ik u dit zeggen, ridder Bommelkont was waarschijnlijk ‘s werelds mooiste man, maar ja, in sprookjes kies je je eigen naam niet, dus geen foute gedachten over de fysionomie van Craig. Craig? Dat is zijn voornaam. Terug naar de poort want terwijl ik u de uitleg gaf over de achternaam van de ridder was hij wel aan het verder doen. Ja, ridders die een brief krijgen van een jonkvrouw om gered te worden zijn gewoon om snel in actie te schieten. Zo ook Bommelkont die intussen de ganse infrastructuur van de toegang gesloopt had, inclusief de hengsels, het slot en de brievenbus. Alles moest er aan geloven. En daar stond hij dan voor het gapende gat, hijgend terwijl het zweet zich tappelings een weg zocht langs zijn rug en hier en daar vlekken maakte op zijn katoenen onderlijfje.
“Prinses, je bent vrij! Kom er maar uit! De draak is dood!” riep hij richting binnenkoer.
Een deur ging open op de binnenkoer en de persoon die er uit kwam benam hem de adem. Dit was geen beeldschone prinses, nee, dit was meer. Zo iemand had de ridder nog nooit gezien. Zijn hart maakte per minuut overuren en even dreigde hij in zwijm te vallen. De prinses kwam naar hem toe gewandeld en haar blik ankerde zich in zijn ogen. “Wauw!” was alles wat hij kon uit brengen. En toen ging er nog een deur open. En uit die deur kwam een andere prinses, precies even onwaarschijnlijk prachtig als de eerste. En weer ging een deur open en het scenario herhaalde zich. Tot wel tien keer toe. En allen kwamen ze naar de ridder toe. Die niet wist waar eerst kijken. Toen ze voor hem stonden, twaalf in totaal stamelde de ridder: “Wie… wie is de prinses?” Dat bleken ze allemaal te zijn.
De adamsappel van Bommelkont ging driftig op en neer. “Moet ik kiezen?” kwam er schor uit. De prinsessen knikten gezamenlijk. En toen viel Bommelkont flauw. Want een ridder kan veel, maar kiezen, dat moet je hem nooit vragen.