Kenny liep, nee wacht, hij wandelde door de winkelstraat. Hij had eigenlijk moeten lopen want anders zou hij zijn trein missen. Maar hij zocht een bepaalde winkel.
‘Margaretha de Strijckster, specialiste in het gladstrijken van plooien’.
‘Groothandel in kleinigheden’.
‘Hier koopt u de Beste problemen’.
Gelukkig zag hij iets verder een winkel die adverteerde met: ‘Beltegoed, hier te verkrijgen’. Hier moest hij zijn. De winkel was leeg, op een drietal gesloten houten koffers na, die in een hoek stonden opgesteld. Op de koffers was niets te lezen wat de inhoud zou verduidelijken.
Kenny wachtte even en bestudeerde het parket. Dit was een houtsoort die hij niet kende. Er zat rood in, vlammend geel en een onbeschrijfbaar bruin.
Hij merkte de menshoge rat niet op die achter hem was komen staan, pootjes gevouwen, tot die zei: “U komt iets kopen, mijnheer?”
“Ja… ja natuurlijk, ik was op zoek naar een winkel die beltegoed aanbiedt.”
“Dat hebben we mijnheer, en was u op zoek naar een speciale belte?”
“Pardon?”
“We hebben beltes in allerlei maten en vooral diverse geuren. Had u al iets in gedachten?”
Kenny stond sprakeloos.
Zijn gedachten werden onderbroken omdat de winkelbel ging. Terwijl er niemand binnenkwam. En nog eens de winkelbel. En nogmaals.
Hij werd wakker. Zijn gsm draaide pirouettes op zijn nachttafel.
“Hallo?”
“Ha, Kenny, ik dacht al dat je geen beltegoed meer had! “
“Nee.. en ik hoef ook geen beltes. Laat maar.”
“Alles ok, Kenny?”