Het wanneer was geen issue, maar het waar.
Dat was wat de meeste mensen zorgen baarde.
Zij verwachtten het allemaal, maar niemand die kon zeggen waar.
En dat was zorgelijk.
De verkoop van landkaarten kende een hoogtepunt.
En eigenlijk ook weer niet, want de verkoop gebeurde compleet chaotisch.
Dan weer was er iemand die meende te weten ‘waar ongeveer’.
Direct was er een rush op die plattegronden.
En iets daarna was er weer iemand die het wist. Waar.
Weer een rush.
De landkaartenverkopers wreven zich in de handen.
Dit was het echte zakendoen.
Tot iemand alles onthulde.
‘Wanneer’ was niet waar.
Waarom niet?
Iemand had de kaarten geschud.