Meerwaarde is zo’n gebied dat al van bij het binnentreden smeekt: Schrijf hier een sprookje over. Echt alles is er aanwezig, lommerrijke dreven, luchten die ‘s avonds met flonkerende sterren bezaaid zijn en overdag zonbedruipt, landschappen die je op zijn minst feeëriek zou noemen, vervoerend gewoon, een omgeving die barst van sprookjesdecorhoekjes, het is er allemaal. Echt waar. Maar er zijn geen sprookjes die zich in de Meerwaarde afspelen. Hoe dat komt?
We gingen hiervoor langs bij professor in de sprokologie, mevrouw de Cat.
“Tja, de Meerwaarde… U bent niet de eerste die hiervoor komt aankloppen.”
“Maar het is toch een prachtige lokatie?”
“Dat ontken ik niet. Aan de andere kant komen sprookjes tevoorschijn waar ze op dat ogenblik zijn.”
“Maar Meerwaarde zou toch een logisch begin van een sprookje kunnen zijn?”
“Dat is zo. Maar veel sprookjes hebben ook geen nut bij Meerwaarde.”
“Hoezo?”
“Omdat sprookjes nu eenmaal op een bepaald niveau horen.”
“Meerwaarde ligt te hoog, volgens u?”
“Ik denk, na lang onderzoek, dat de meeste sprookjes zelfs niet kunnen aarden op Meerwaarde.”
“Wat jammer… Maar als er nu eens wordt uitgegaan van een verhaal dat een schitterende afloop kent, iedereen gelukkig bij het einde en geen enkel figuur die in de kou blijft staan, kortom iedereen, maar dan ook iedereen content? “
“Dan spreken we over Meerwaarde, maar ik vrees dat we aan dat stadium nog niet gekomen zijn.”
“Tot die tijd…”
“Gewoon sprookjes, ja.”