Wonderdeel was ons van oudsher bekend als een rustige plaats.
Toegegeven, het was er niet allemaal perfect, maar er bereikte ons nooit slecht nieuws.
Tot vorige week.
De verhouding onder de diverse delen van de bevolking was van de ene dag op de andere zoek. En niemand had oren naar een oplossing.
Integendeel, bij de oren zijn er lelletjes uitgebroken.
De politiemacht die volledig uit brave borsten bestaat marcheerde door de straten van ‘s morgens vroeg tot een gat in de nacht. “Romp, romp, romp…” zo klonk het in alle straten, lanen en steegjes.
De ellebogen probeerden zich overal tussen te wringen, maar daar kwamen ze in een gevoelige aanraking met de vuisten.
De overheid kon er kop noch staart aan krijgen. Ze opperden om de koppen bij mekaar te steken, maar dat was overbodig want die waren al verhuisd naar de hoofdstad.
Een groep die het op zijn heupen kreeg, maakte nog meer amok.
Iedereen roddelde dat het begonnen was met de lange tenen. Maar dat is nooit bewezen.
Tenslotte hebben de brave borsten de benen genomen.
En die hebben ze verdeeld onder de armen.
En toen is de rust weergekeerd, want iedereen had zijn huid kunnen redden.